Mooie successen bij afsluiting raadsperiode


De laatste raadsvergadering van deze raadsperiode haalde ROSA nog een aantal mooie successen binnen.

– Aan het begin van de Westzijde komt een nieuw wooncomplex. ROSA was mede-indiener van een motie om de participatie van de buurt vanaf het begin goed te regelen. Een grote meerderheid was het met ons eens.

– Daarnaast steunden we een motie van D66 om de Wilhelminabrug snel veilig te maken, zonder die rare fliebertjes. Ook die motie haalde het met gemak.

– Een extra ontsluiting van Krommenie-West zou veel drukte in woonwijken kunnen wegnemen. Daarvoor zijn nog veel gesprekken met de provincie nodig, maar de intentie is nu wel vastgelegd in het Mobiliteitsplan-Noord. De motie die dat regelt, werd mede-ingediend door
ROSA.

– We schreven gisteren al over de twee aangenomen amendementen van ROSA, mede ingediend door vele anderen, m.b.t. het Hembrugbos. Hierdoor worden nu (onder andere) de prachtige historische objecten in het bos, zoals bliksemafleiders en brandkranen voor de toekomst bewaard.

Voorbeeld ter illustratie hoe een stadspas eruit zou kunnen zien

– In de raadsvergadering van 25 november 1999 vroeg Ruud Pauw namens ROSA om het invoeren van een Stadspas. Gisteravond, na ruim 22 jaar is er eindelijk een belangrijke stap gezet voor de daadwerkelijk invoering; er kan begonnen worden met de aanbesteding. Met de stadspas maken we “meedoen in Zaanstad” weer een stuk eenvoudiger. Diverse bestaande regelingen voor minima tot 120% worden op eenvoudige wijze middels de pas toegankelijk. En voor mensen wiens inkomen hoger is worden er ook aantrekkelijke voordelen toegevoegd aan de pas. Deze laatste groep kan de pas kopen, aan de minima wordt de pas gratis verstrekt.

Tot slot diende ROSA een motie in om, na jaren van discussie, een concrete stap te zetten in het uitbannen van het karikatuur zwarte piet.
Zoals in de motie “een feest voor iedereen” aangegeven is het polderen wat ons betreft voorbij. Het oeverloze debat en het ontkennen van de gevoelens van een grote groep en de denkbeelden die naar voren worden gebracht hebben allang duidelijk gemaakt dat verdere beweging alleen gaat gebeuren als we ook als overheid stappen durven te zetten. We hebben in de raadsvergadering nog een keer getracht dit uit te leggen:

“Je wordt geboren als een onbeschreven blad. Het denken in stereotypen en het hebben van vooroordelen is niet aangeboren, het ontstaat terwijl je opgroeit. Door datgene wat je ziet in je omgeving, door datgene wat je aangereikt krijgt. Ongemerkt en onbewust.
Maar hoe onbewust ze ook zijn, ze zijn mede bepalend voor je wereldbeeld. Ze zijn van invloed op de maatschappij, op het dagelijks leven. Ze worden onderdeel van je systeem en van het systeem waarin je leeft.
En ze kunnen kwetsend zijn, kwetsend voor anderen. Hoe kwetsend dat kunnen alleen degenen die het betreft aangeven.
Als het jezelf niet betreft dan kan je nooit ervaren hoe het is om ermee geconfronteerd te worden.
Je kan allerlei redenen verzinnen waarom het is zoals het is, je kan het gevoel van de ander bestrijden, of je kan het erkennen voor wat het is en daar naar handelen.

Al dertig jaar vraagt een deel van onze samenleving, een deel wat dagelijks geconfronteerd wordt met de gevolgen van stereotiepe denkbeelden en vooroordelen om naar ze te luisteren, om gehoord te worden. Om te erkennen dat iets wat voor witte mensen een feest is, nog steeds geen feest is voor iedereen.

Vandaag vragen we -mede namens deze groep- aan deze, bijna geheel witte raad, om een stap te zetten.
Een witte man zei ooit “Je gaat het pas zien als je het doorhebt” en hij had gelijk.
Als je het doorhebt dan kan je niets anders dan deze motie steunen.”


De motie werd helaas niet aangenomen.
Helaas zijn er nog steeds partijen die het niet doorhebben en dus niet werkelijk zien wat de karikatuur zwarte piet aan leed veroorzaakt. De aloude reacties “als je de geschiedenis over het ontstaan kent…” en “ik ervaar het niet als racisme” gingen weer door de raadszaal.

De portefeuillehouder blijft vasthouden aan “de dialoog”. En die dialoog heeft inderdaad al wat opgeleverd, maar na jaren van dialoog kom je op een punt dat er geen beweging meer is. Hoe vaak zeg je nog tegen de ander “je doet iets wat kwetsend is voor een ander, kan je daarmee stoppen” als de ander blijft antwoorden “maar ik zie het niet zo, ik ervaar het niet zo, ik bedoel het niet zo, ze moeten niet zo moeilijk doen.”
We zullen ons, ondanks deze meer dan teleurstellende uitkomst blijven inzetten voor een samenleving waar geen plaats is voor discriminatie en racisme. Voor een feest voor iedereen.