In memoriam: Jaap Kellerman


 

 

Tot onze grote schrik mochten wij helaas het bericht ontvangen dat ons geliefde lid en oud bestuurslid Jaap Kellerman op zondag 18 november is overleden.

Jaap was een bijzondere man, sociaal bewogen. Hij was naast ROSA betrokken bij diverse verenigingen en vervulde daarin vaak ook een actieve functie.

Jaap zocht het leven op. Zo was hij een geregeld bezoeker van De Groote Weiver en toeval wil, toen De Groote Weiver uit Krommenie moest verdwijnen, vond zij een nieuw onderkomen in het bedrijf waar Jaap jarenlang had gewerkt: het gebouw van de P.E.N. Daar werkte hij voorheen in de garage ook avonden lang aan zijn passie: de Citroën. Zijn liefde ging uit naar de Citroën HY. Die golfplaten bus, die tegenwoordig menig food market siert en van waaruit het eten wordt uitgevent. Die had Jaap, en niet één, maar wel drie. En ook nog een Mehari, zo’n kunststof autootje van Citroën.

Jaap was ook de enige autorijder die wij kenden die consequent geen gordel om deed tijdens het autorijden. Dat had hij over gehouden aan een crash met de trein bij Busch en Dam, toen hij volop gegrepen werd, maar wonder boven wonder uit zijn auto werd geslingerd. “Ze moesten me nog niet hebben daarboven”, was zijn gevleugelde uitspraak, ook nadat hij later een tijdlang in het ZMC had gelegen en daar zijn moeilijk tred aan overhield. En dat was weer nadat hij ook op het randje van de dood had gezweefd toen hij het aan zijn hart kreeg. Het was Jaap ten voeten uit, altijd relativerend, altijd de positieve insteek zoekend.

Enthousiast Facebook-gebruiker en begaan met de energietransitie.

Met Jaap overleed ook zijn hondje die altijd bij hem was. Eerst had hij er twee en als de mensen dan vroegen wat voor ras het was, antwoordde hij altijd met de woorden: “Belgische Stratiërs”.

Hoe triest is het dat Jaap juist in zijn kleine, niet meer als zodanig in gebruik zijnde, elektrische schakelhuisje (dat hij in de tijd van zijn werkzame leven van de P.E.N. kon kopen), aan zijn einde moest komen.

Jaap, die altijd vriendelijk bleef, altijd bleef lachen. Iemand die andere mensen op nuchtere wijze een hart onder de riem kon steken in moeilijke tijden. Een mooi mens met pretlichtjes in zijn ogen.
Een bijzondere man is niet meer.