We leven in afgrijselijke tijden. Op bijna alle continenten zaaien moorddadige regimes dood en verderf, het machtigste land ter wereld wordt geregeerd door een graaiende psychopaat en in ons eigen Den Haag kraait harteloos extreemrechts victorie, waarbij het maar een kleine troost is dat ze niet de capaciteiten hebben om hun allerkwaadaardigste plannen uit te voeren.
Vaak wordt deze periode vergeleken met de jaren dertig van de vorige eeuw, maar eerlijk gezegd lijken we er nog wel slechter voor te staan. Er zijn nu immers geen geallieerden om het kwaad te bevechten; de belangrijkste geallieerden van toen zijn zelf het kwaad geworden. En van een Europese Unie waarin het neoliberalisme maar doorwoekert, waar geld nog altijd boven waarden gaat, valt voorlopig niet veel te verwachten.
Wat moeten we dan met 4 en 5 mei? Wat valt er nog te vieren of te herdenken? Wat bedoelen we met ‘Nooit meer Auschwitz’ als racisten kransen mogen leggen op de Dam? Waarom terugkijken op misdaden uit het verleden als we dagelijks met onzegbare verschrikkingen om de oren geslagen worden? Zouden we eigenlijk niet onze wanhoop en woede eruit moeten schreeuwen, op 4 mei om acht uur?
De verleiding is groot, de argumenten zijn valide en het zou zeker indruk maken. En toch zal ROSA het niet doen. We zullen aanwezig zijn bij diverse herdenkingen in Zaanstad en daar ook mede namens de gemeenteraad kransen leggen. En om acht uur zijn we twee minuten stil.
Aandacht vragen voor de pijn van nu kan wat ons betreft niet door de pijn van vroeger te ontkennen. Voor veel mensen, ook in onze gemeente, is die pijn van vroeger nog altijd actueel. Juist door daarbij stil te staan, door ons te realiseren wat onrecht, onderdrukking en geweld voor verwoesting aanrichten, ook in latere generaties, kunnen we de kracht vinden om in onze tijd op te staan, nee te zeggen, te proberen onze medemens van ver en dichtbij bescherming te bieden.
We laten de Putins, Trumps en Netanyahu’s van deze trieste wereld onze herdenking niet afpakken. En de Bosma’s en Fabers ook niet. Vanavond eren we allen die voor onze vrijheid gestorven zijn, als slachtoffers van onmenselijkheid. Hun verhalen zijn ons tot voorbeeld en motiveren ons om stelling te nemen in de wereld van vandaag.
Wat ROSA betreft zijn de twee minuten stilte van 4 mei een stilte voor de storm.
Fractievoorzitter ROSA
