Tijdens de raadsvergadering van 21 september 2023 diende ROSA een amendement in om de juridische status van de Visie ‘Linten, dijken en paden’ te behouden. Het college wilde namelijk de in dat stuk opgenomen beleidsregels afschalen tot richtlijnen, om zo meer ontwikkelingen langs onze kwetsbare linten mogelijk te maken. Fractievoorzitter Hans Kuyper zei er dit over:
‘Voorzitter, toen deze raad op 3 september 2020 unaniem de Visie ‘De identiteit van Zaanstad – Linten, dijken en paden’ vaststelde, ging bij ROSA de vlag uit. We waren er zelfs zó blij mee dat we een motie maakten om het stuk uit te werken voor álle relevante deelgebieden van onze gemeente. En ook die werd met een flinke meerderheid aangenomen. Tweede vlag uit. En nu is dan die eerste uitbreiding, het lint van Assendelft, een feit. Derde vlag, zou je denken. En voor wat betreft de inhoud van die aanvulling mag dat ook zeker. Het is weer een prachtig, goed onderbouwd en gedegen stuk werk. Alle hulde en lof aan de samenstellers.
Maar de vlag gaat bij ons niet in top. Want tegelijk ligt vanavond een wijziging van de algemene Visie voor die ons inziens een verslechtering betekent: het afzwakken van de ‘beleidsregels’ naar ‘richtlijnen’.
ROSA was juist blij met die beleidsregels. Ze schiepen duidelijkheid voor iedereen die met gebiedsontwikkeling te maken heeft of krijgt. Geen valse hoop, geen ellenlange discussies, geen rechtsgangen. We spreken af dat, in het krachtenveld van immer botsende belangen, op die smalle linten, dijken en paden, de broze lijnen die de identiteit van Zaanstad dragen, dat daar behoud en waar mogelijk zelfs herstel van het historische landschap vóór al het andere gaat. ‘Eeuwig gaat voor ogenblik’, zoals Vondel al schreef. 
Want ook dan kan er nog meer dan genoeg. Verduurzaming, toevoegen van groen, functiewijzigingen – er zijn mogelijkheden te over langs de linten en dijken. Je zult misschien hier en daar wat creatiever moeten zijn, het is niet allemaal appeltje-eitje – maar dat was juist de bedoeling van die beleidsregels. Dat je er wat langer over nadenkt. Dat het soms even duurt voordat je iets hebt gevonden wat wél past.
Voorzitter, wij zien geen noodzaak tot aanpassing van de juridische status van de Visie, en we hebben geen sterke voorbeelden gehoord van waar het dan spaak zou lopen; er is ons geen casus gepresenteerd waarin de Visie een belemmering was voor ontwikkelingen.
Daarom dienen wij, met steun van DZ en PVV, een amendement in om de beleidsregels onverkort te handhaven. Wij hopen daarvoor op steun van de raad, het liefst unaniem, zoals de raad ze twee jaar geleden zelf ook heeft vastgesteld. Dan kan die derde vlag alsnog naar het puntje van de mast gehesen!’
Maar helaas, het amendement haalde het niet. Vervolgens kwam de Visie zelf in stemming, en legde ROSA een stemverklaring af:
‘Voorzitter, door het niet aannemen van ons amendement zij wij in een lastige positie terechtgekomen. Een spagaat waarin we liever niet hadden willen zitten. Om Linten, dijken en paden recht te doen, moeten wij nu tegenstemmen. En dat doen we dus, met pijn in het hart, en met excuses aan de mensen die zo’n prachtig document hebben opgeleverd. Maar juist ook om hun werk recht te doen, stemt ROSA vanavond tegen.’
Stemmen tégen een visie die zo beantwoordt aan wat ons met Zaanstad voor ogen staat… Dat is treurig, en het voelt ook vreemd. Maar we konden deze keer niet anders. Er zijn momenten waarop je een punt moet maken. Wij hopen vurig dat we niet te vaak in deze uiterst ongemakkelijke positie terecht zullen komen. 
