ROSA verbaast zich nog steeds over hoe het heeft kunnen gebeuren dat een ogenschijnlijk lastige groep jongeren zo de aandacht kon trekken. Hebben wij in onze stad niet meer van deze hanggroepen, die zo af en toe tot de orde dienen te worden geroepen omdat de situatie uit de hand dreigt te lopen? En zijn wij uniek in Nederland dat deze exorbitante aandacht te rechtvaardigen is?
Voor ROSA begon het allemaal op zondag 4 september toen Mark Rutte verscheen in het programma Zomergasten. Op een gegeven moment kreeg men het over de demonstratie in Rotterdam van pro- Erdogan aanhangers die een journalist lastigvielen en mogelijk bedreigden. Dat mag niet en terecht maakte Rutte zich daar boos over, alhoewel de manier waarop hij zich uitte kant noch wal raakte. “Pleur op,” later gecorrigeerd tot “Pleurt op,” waarmee hij zich nog beter trachtte te afficheren als gewone Haagse jongen, is een premier onwaardig en suggereert dat je die Turken zomaar op het vliegtuig kan zetten met een enkeltje Ankara. Maar Rutte weet donders goed dat dit erin gaat als koek bij een groot deel van de bevolking. Dat simpele taalgebruik heeft hij wel geleerd van Geert Wilders en jaloers als hij is op diens electorale succes, wordt dit taalgebruik als zeer effectief door Rutte bestempeld.
Zomergasten werd het startsein voor de verkiezingscampagne van de VVD. De vervelende ballast van die duizend euro die vier jaar geleden de werkende Nederlander was beloofd werd overboord gegooid. Dat zou Rutte nooit meer doen. De bakens werden verzet; vanaf nu is het vizier gericht op het electoraat van de PVV. Als een deel daarvan toch eens naar zijn partij zou gaan ligt een toekomstige gunstige verkiezingsuitslag in maart 2017 in het verschiet.
Rutte was er dan ook als de kippen bij toen de vlogger Ismael Ilgun landelijke bekendheid kreeg met zijn vlogs. Direct schreeuwde Rutte hoog van de toren dat het allemaal tuig van de richel was en dat er hard diende te worden ingrepen tegen deze jongeren. Voorafgaand overleg met Zaanstad was er niet. Door de aandacht die Rutte op dat moment vestigde op de situatie in Poelenburg, werd dit al snel opgepikt door de diverse media. Dat, zijdelings en geheel van een andere orde, ook nog eens de massale leegloop van basisschool De Roos speelde, maakte de wijk Poelenburg tot de aandacht-wijk die het ooit zo graag had willen zijn, maar waar nooit de financiële middelen voor beschikbaar werden gesteld door de diverse door rechts gedomineerde regeringen. Vraag dat maar aan Ella Vogelaar.
Door het populistisch gekrakeel van Rutte werd burgemeester Faber in een lastige positie gemanoeuvreerd. De overlastgevende groep was vlak voor de zomervakantie in beeld als groep waar escalatie dreigde en waar maatregelen werden genomen voor een effectieve aanpak door diverse instanties. Faber moest echter deze lijn loslaten en zich, onder invloed van de publieke opinie en de druk vanuit Den Haag, toeleggen op zwaardere middelen.
Van der Steur deed de woorden van Rutte nog eens dunnetjes over; hij verhoogde de druk op zijn ministerie om Faber tot harde actie aan te zetten. En de volgende citaten van Halbe Zijlstra logen er ook niet om:
“Je zou bijna denken dat de politie onvoldoende middelen tot haar beschikking heeft om deze relschoppers in toom te houden. Dat is niet het geval, de gereedschapskist is tot de rand toe gevuld. Maar als hij niet mag worden geopend, heb je niets aan de inhoud. Daarmee heeft de burgemeester de sleutel. Hij kan kiezen voor preventief fouilleren, cameratoezicht, samenscholings- en gebiedsverboden. Deze gastjes kunnen worden opgepakt voor belediging of het negeren van een bevel van een ambtenaar in functie. Voor vernieling, verstoring van de openbare orde, intimidatie of bedreiging. Kortom, gereedschap zat. Als je maar het lef hebt om ze aan te pakken. Daar zit de crux.”
“Als ik zo’n raddraaier uit Zaanstad hoor zeggen “wij zijn hier de baas,” dan toont dat aan dat hij kennelijk wegkomt met zaken die een gewone nette burger zich niet kan veroorloven. Als ík op een politieauto zou staan dansen, weet ik zeker dat ik er heel snel vanaf geplukt word. De politie wil wel! Maar dan moet de burgemeester wel de instructie geven om direct in te grijpen. De politie moet zich onvoorwaardelijk gesteund weten door het lokaal bestuur. En dat is nu onvoldoende het geval.”
Met deze opmerkingen gaf Zijlstra feitelijk een motie van afkeuring mee aan burgemeester Faber.
Met al dat verbale landelijke VVD geweld kon de plaatselijke VVD natuurlijk niet achter blijven, dus de van adoratie voor Rutte overlopende fractievoorzitter Ram, die dit eindelijk als een kans zag om zijn al langer gekoesterde wens het zompige Zaanse land in te ruilen voor de beschutting achter de Scheveningse duinen, sprong met twee gestrekte benen in het raadsdebat, zich realiserende dat vier camera’s hem rugdekking gaven.
Hij wilde keiharde actie van de burgemeester en als dat er niet kwam, zou hij de VVD fractie adviseren met een vergaande motie te komen, of de motie van wantrouwen wellicht te ondersteunen. Gelukkig wist zijn fractie hem weer even met beide benen op de grond te zetten.
Kortom een zorgvuldig geregisseerde actie van de VVD. Spierballentaal op het hoogste niveau als aanloop naar de verkiezingen.
Ondertussen zakt Poelenburg door deze actie verder in het moeras. De naam Poelenburg is voorlopig dusdanig bezoedeld, dat het moeilijk zal worden ook de goede dingen die in de wijk gebeuren over het voetlicht te brengen, zoals bijvoorbeeld het bewonersbedrijf.
Van de VVD verwacht ROSA geen verdere initiatieven om gewenste verbeteringen door te voeren in de wijk. Dat hebben ze de afgelopen jaren nooit gedaan en dat zal niet veranderen. Maar Poelenburg verdient meer dan de VVD-knoet. In Poelenburg dienen sociale investeringen plaats te vinden om de velen die hier onder een sociaal minimum leven een kans te geven.
En dat is iets waar ROSA blijvend op zal inzetten, zoals we afgelopen donderdag ook naar voren hebben gebracht.